San Ming
Ik laat alleen maar los

Zwart en wit zijn de kleuren die domineren in het huis van San Ming, kunstschilder en stilist. De inrichting is minimaal en het ruikt er naar net gemaaid gras, een geur die Ming zelf ontwikkelde. Op het dressoir twee oude schermmaskers en aan de muur werk van Ming zelf. De stoelen waar we op zitten zullen bij de volgende verkoopexpositie verkocht worden.
Drie keer per jaar houdt hij zo’n verkoop in zijn huis in Amsterdam Zuid. Alles wat je ziet is dan te koop: meubels, schilderijen en allerlei woonaccessoires Ming begon zo’n veertien jaar geleden met deze verkoopexposities. De eerste jaren hadden deze salon sales een thema waarvoor het huis flink verbouwd werd. Dat doet Ming nu niet meer, hij houdt het nu eenvoudig. Het publiek is ook veranderd: Eerst kwamen er vooral vrienden en bekenden van Ming maar tegenwoordig komt er ook een jonger nieuw publiek. De verkoop zelf duurt maar twee uur, als je je even omdraait is het vaak al verkocht.
Die hebberigheid heeft Ming zelf niet. Alles wat hij koopt houdt hij maar even in zijn bezit en daarna mag iemand anders ervan genieten en gaat hij weer op zoek naar iets nieuws. Zoals hij zelf zegt: “Ik laat alleen maar los”.
Na zo’n verkoop expositie begint hij de volgende dag alweer met het verzamelen van nieuwe objecten, op rommelmarkten maar ook op verschillende veilingsites op internet. Omdat hij een ervaren internetspeurder is weet hij precies hoe hij de beste dingen kan vinden en daarin heeft hij veel plezier. Helaas zijn veel objecten erg duur geworden en wordt het steeds moeilijker om goede dingen te vinden.
Vroeger kwam Ming voor zijn werk regelmatig in China en bezocht dan antiekmarkten waar aardewerk, jade, steen en oud en nieuw porselein werd verkocht. In al die jaren heeft hij er nooit een westerling gezien en hij vond er de mooiste spullen. Hij mist zijn bezoeken aan China en hij zou er best nog eens terug willen
Alles wat hij koopt is bedoeld ter decoratie en wordt als een soort Gesamtkunstwerk gepresenteerd. Zo hangen in zijn gang drie Fang maskers uit Gabon naast elkaar. Ming houdt van dit soort gestileerde maskers, ze doen hem denken aan de beelden van Giacometti. Ze stralen iets moderns uit. Dat de maskers niet oud zijn kan hem niets schelen. Het gaat hem vooral om de vorm, de herkomst is minder belangrijk.
Doordat Ming altijd eind oktober in het buitenland verblijft is het hem nog niet gelukt de Tribal art fair te bezoeken. Bladerend in de catalogus van vorig jaar bewondert hij de afbeelding van sneeuwschoentjes uit het noorden van Canada die hij schattig zegt te vinden. Hopelijk gaat het hem binnenkort eens lukken om de Tribal art fair te bezoeken